Praktijk in werking met frequenties, fotonen en plasma energie.
Ervaring met galblaaskanker
november 2006
Beste Jacob,
Ik vond het tijd worden om eens iets op papier te zetten, voor het eerst sinds we in Mei van dit jaar elkaar voor het eerst ontmoeten.
Natuurlijk is dit ook namens mijn vrouw Truus, in feite is zij degene waar alles om draait. Alleen kan ik het misschien beter onder woorden brengen.
Vaak denken we terug aan het moment dat Truus en ik, na met goede vooruitzichten op verbetering, geheel ontdaan van elke illusie nadat ons te verstaan was gegeven in het VU. Amsterdam ” Helaas we hebben NIETS voor U kunnen doen” en dat na het scheppen van de verwachting dat Prof. Dr. Meijer wel door middel van de nieuwste technieken, de tumor kan verwijderen!
Tijdens de operatie was duidelijk geworden dat er een Galblaastumor was die uitgezaaid was in de lever. Resultaat een tumor van 9,2 cm diagonaal gemeten en een dikte van 7,4 cm. De wond keurig gehecht ( wond van rechterzijde tot halverwege linkerzijde) en mededeling als de wond goed geneest mag U binnen enkele dagen naar huis! Verder geen begeleiding noch opvang. “Uw vrouw is niet ziek, ze mag alles eten en alles doen!!!!” Het transport naar huis moesten we zelf maar regelen, dat was niet mogelijk per ambulance (of zelf betalen)
We waren ten einde raad, weg was onze toekomst, wat moesten we nu 42 jaar huwelijk en nu kwam knalhard een einde in zicht, we leefden als zombies alles was plotseling anders. Truus was ineens bezig hoe de begrafenis geregeld moest worden, wilde niets nieuws meer kopen, we wilden veel dingen afzeggen en stopzetten ( we hadden immers geen toekomst meer!)
Op het diepst van deze periode kwam ik door een lekke uitlaat bij de garage.
Uitgelegd dat ik de auto nodig had omdat mijn vrouw ziek was en zo verteld in welke zwarte situatie wij verkeerden.
Deze garagehouder zei mij overtuigend “Dit is beslist niet het einde hoor, er is nog veel mogelijk” ik antwoordde: “Geen Jomanda of zo daar beginnen we niet aan”! Afgesproken werd dat hij mij een Internet site zou geven waar we maar eens op moesten kijken.
In onze situatie is niets meer vreemd of nutteloos en dus.
We kwamen zo op jouw Internet site, en vanaf dat moment zijn we weer gaan leven, na het gelezen te hebben, en beseffend dat deze methode in het klein al bij ons bekend was, geloofden wij beiden dat het wel eens resultaat zou kunnen hebben. We waren al jaren op de hoogte van Dr. Hulda Clark en de door haar ontwikkelde ZAPPER, we hadden die jaren geleden aangeschaft en gebruikt.
Dus de telefoon ter hand en gebeld..
Opgewekte stem, luisterde aandachtig en vroeg “U wilt er wel snel mee beginnen denk ik zo”? Ja, dat was zo. “Komt U dan maar vanmiddag”!!! En zo gedaan.
Maar intussen bedenk je dan: Hoe kan dat, als een behandeling zulke goede resultaten kan bereiken, waarom is er dan geen wachtlijst en is het niet razend druk ???? Maar zoveel keuzes heb je niet, dus in de auto en hup 200 kilometer op naar Veldhoven. Daar aangekomen. Gezellige boel, veel mensen in een soort huiskamer. “Wel even je schoenen uit”, ja en dan blijkt dat je niet je beste sokken aanhebt, maar dat is herkenbaar bij velen die hier voor het eerst komen.
Tegen Truus “Ga daar maar zitten” en ik er keurig bijgeschoven en dacht, vreemde wachtkamer. Doch de wachtkamer was elders en waar ik zat was behandelruimte. Truus zat de 2 x 40 min uit (twee verschillende ruimtes) en op Jacobs vraag: Hoe was het, voel je wat, barste ze spontaan in tranen uit, veel emoties kwamen los, ze had een hoogrode kleur en zag er erg moe uit. We moesten nog wel 200 kilometer terug. Druk langs de weg (en dat is nog steeds zo) onderweg merkte ik op “je zult thuis even willen liggen nietwaar”?
Nou dat was dus niet zo, “ik voel me goed ben helemaal niet moe”!
En dat was het begin van vele ritten naar Veldhoven.
En het resultaat:
Na 4 weken Veldhoven naar het ziekenhuis voor een bezoek aan de Oncoloog,
Nadat er een echo was gemaakt. Omdat de wond nog redelijk gevoelig was, werd besloten om ook een MRI scan te maken omdat dan de grootte goed zichtbaar en meetbaar was.
Ongelofelijk, de tumor had weer de afmeting die waren gezien bij de ontdekking in Maart !!!! De tumor was kleiner geworden!!!
Toen wij over het bezoek aan Veldhoven vertelde, en over de vele positieve gesprekken die we daar hoorden, reageerde de Oncoloog: “Als dat zo is wat U vertelt, kan ik mijn winkeltje wel sluiten”!!!! In ieder geval, omdat ze nog zo gezond was, werd een eventuele chemokuur uitgesteld!! Hoe hypocriet, als je dus doodziek bent, dan pas werkt een chemokuur??
Deze therapie houden we nu al sinds eind mei vol, 2x per week, tussendoor gebruikt Truus de ZAPPER, en ze maakt gebruik van water met Waterstof verrijkt (Browns gas), en op dit moment gebruikt ze Goudwater( colloïdaal goud, zilver en platina). Eind augustus wederom een echo en op dit moment is de tumor tot minder dan de helft van de aanvangsgrootte gereduceerd!! Natuurlijk de Oncoloog heeft allerlei verklaringen, zoals niet iedereen meet hetzelfde, de instelling van de echo kan verschillen, HET IS EEN STABIELE ZIEKTE wat een mooie uitdrukking!
Vanaf augustus had Truus een verschrikkelijke pijn tussen de schouderbladen, werkelijk niet uit te houden. Bij een bezoek aan de huisarts werd geopperd “Dat zal wel een uitzaaiing zijn” Daar werden we dus niet vrolijk van. Van alles geprobeerd, niets hielp, sterke pijnstillers, massage, warmte lampen e.d. alles tevergeefs.
Bij een van de bezoeken te Veldhoven, las ik in de wachtkamer, het dikke boek van Hulda Clark, getiteld ” Zelfgenezing ” en daarin omschrijf zij, dat bij een aandoening van de Gal en de Lever er een pijnlijke plaats ontstaat tussen de schouderbladen!!!!
Daar keken wij van op, weten de Doktoren dit dan niet?? Wat te doen?? Volgens het boek, een leverreinigingskuur. En dus genoteerd wat te doen en alles in huis gehaald.
Bitterzout, olijfolie, grapefruits, Ornithine (verkrijgbaar bij Apotheek, prijzig) en goede moed. Dr. Clark gaf aan dat als de pijn afkomstig is van de gal/lever dan, neem een beetje bitterzout en als de pijn dan ook maar een moment zakt / afneemt dan is dat de oorzaak. En uitproberen en jawel voor een korte tijd verdween de pijn (paar minuten).
Vol goede moed begon Truus aan de kuur, 18.00 uur Bitterzout in kopje water, herhalen om 20.00 uur. Nou dat werkte, de darmen deden hun best alles te verwijderen!
22.00 Olijfolie mengen met uitgeperste grapefruits (word als water zo dun, dus drinkbaar)
4-8 Ornithine capsules innemen, voor rust in het lichaam, 20 min op de rug liggen en gaan slapen. Om 06.00 uur wederom bitterzout in een glas water, en herhalen om 08.00 uur.
Resultaat, een grote hoeveelheid galproppen tijdens de stoelgang (alles water want de darmen waren al schoon na de eerste 2 kopjes bitterzout) van klein tot erwt grootte!!
Dezelfde avond was de pijn grootendeels verdwenen !!!
Vol goede moed na 14 dagen, nogmaals een kuur, en ongelofelijk de proppen werden alleen maar groter, ongeveer een kleine maat tuinboon.
Nu terwijl ik dit schrijf is de pijn in de rug, tussen de schouderbladen
.. verdwenen, ongelofelijk, en dat weten de Medici niet, zoiets kan ik niet geloven!!!
Truus gaat lekker door met deze therapie, en gelukkig is er op dit moment een mogelijkheid om met meerder samen te rijden zodat de kosten van de kilometers dragelijk zijn.
Veldhoven heeft echt een plaatsje in ons hart veroverd, mede door de geweldige spontaniteit van Jacob. Nu Truus regelmatig met anderen meerijdt, mis ik de bezoekjes aan Veldhoven. Gelukkig eens in de zoveel dagen mag ik er weer heen, en zie er naar uit.
Geweldig hoe iemand zich zo kan wegcijferen voor anderen, dit moet wel een roeping zijn.
Zulke lange dagen, zoveel inspanning, zoveel begrip, daar moet je voor geschapen zijn.
We hopen Jacob, dat jouw inzet nog velen zal helpen om het medische onmogelijke aan de kaak te stellen en te doen inzien dat gelijk niet altijd aan hun zijde is.
Behalve hun inzicht dat Bestralen, Chirurgie, en Chemokuren vaker het leven bekorten dan verlengen.
Jacob, wij zijn dankbaar dat we van jouw therapie gebruik mogen maken!
Dank je wel voor ALLES wat je voor ons al gedaan hebt.
Gerard en Truus v. te B
