Hoi Jacob,

Eind Maart 2007 ben ik bij je gekomen. Mijn toestand toen… hopeloos. Zowel geestelijk als lichamelijk totaal in de war. In het warretje dus zoals ik het nu noem. Nadat ik mijn rug had laten losmaken bij een orthomanueel arts ging het begin 2006 mis. Ik kon me niet meer veroeren van de pijn en raakte doordat ik de afgelopen jaren veel had meegemaakt (diverse sterfgevallen en daarnaast nog meer ellende) helemaal de weg kwijt. Dit laatste gebeurde rond eind 2006 toen ik regressietherapie deed en er nog meer op mijn bordje kwam. Ik stond stijf van de stress en de pijn in m’n rug was niet meer te handelen. Ik at om de drie uur zware pijnstillers maar door de stress hielpen die niets. De dokter vertelde dat ik alleen van de pijn af zou zijn wanneer ik nock out geslagen zou worden want er zat veel te veel stress en mijn lijf.

Ik werd mega depressief, wanhopig, angstig, enorm nerveus, kon slecht alleen zijn en zag het echt niet meer zitten. Ik kon alleen nog maar huilen en was volledig de draad kwijt. Zelfs de indrukken van de televisie kon ik niet meer verwerken en kon nauwelijks mensen om me heen hebben. Kleine stukjes lopen was te veel, kon nauwelijks meer zitten, alleen nog liggen maar de pijn ging niet meer weg. Rond mijn menstruatie was het op z’n hevigst dan wist ik helemaal niet meer waar ik het zoeken moest.

Via de huisarts kwam ik terecht bij de psychiater, die me medicijnen voorschreef. Antidepressiva en ik nam om de 4 uur Oxazepam, zelfs s’nachts want ook slapen deed ik slecht.
Via een andere therapeut kreeg ik de tip naar jou toe te gaan, vooral om de ontspannende werking die het voor mij zou hebben. De eerste zes weken kwam ik elke week maar dit beviel me niet zo goed daar er zoveel ellende loskwam dat ik op zondag begon te huilen (waarom of waardoor geen idee) en er op zaterdag eindelijk weer een lachje op m’n gezicht kwam maar deze de volgende dag weer verdwenen was en dit zo zes weken lang tot ik uitgeput was. Toen dacht ik erover te stoppen, jij adviseerde me om de week te komen daar ik erg sterk reageerde op de behandeling. Vanaf dat moment is het vooruit gegaan.

Na de behandeling was ik vooral in het begin totaloss, oftewel helemaal gevloerd, ik was dan zo moe dat ik niet wist waar ik het zoeken moest en heb je vaak gebeld wat te doen. Je stond me altijd goed te woord, gaf me goed advies en vertelde me dat dit tijdelijk was en het op den duur echt wel beter zou worden. Mede hierdoor werd ik rustiger en kon ik me overgeven aan het herstellingsproces.

Langzamerhand ben ik omhoog gekropen. Sinds begin 2008 ben ik niet meer depressief geweest, de enorme angst en nerveusiteit zijn weg. Af en toe ben ik nog een beetje nerveus maar dit is niet te vergelijken met in het begin, toen stond ik te stuiteren en wist echt niet waar ik het zoeken moest.
Al vrij snel ben ik begonnen met het afbouwen van de Oxazepam en dat is helemaal gelukt. Na de behandeling ben ik vaak zo ontspannen dat ik in de auto al in slaap val vandaar dat ik niet zelf rij. Ik houd de middag dan ook altijd vrij om nog even door te sudderen en ga vaak even een paar uur slapen.
De pijn in m’n rug is ook enorm verbeterd. Ik fiets elke dag een half uur, kan weer stukjes wandelen en zie de zon weer schijnen. Op het moment kom ik om de drie weken en ook dat gaat goed. Ik ben heel erg blij dat ik bij je gekomen ben, ga nog steeds vooruit en zie het allemaal weer zitten.

Dank je wel Jacob!

Liefs Tanja